Rozdział 19 cz.1

Rozdział 19

„Tradycyjny ślub cz.1”

#Wendy

Nadszedł dzień mojego ślubu z Niall’em. Wstałam bardzo wcześnie, bo zanim powiem ukochanemu TAK przy ślubnym kobiercu czekało mnie wiele do zrobienia. Niall nocował tej nocy u Harry’ego, ponieważ uważał, że zobaczenie panny młodej przed ślubem przynosi pecha. Wstałam z łóżka i poszłam do łazienki, by wziąć kąpiel. Odkręciłam ciepłą wodę i czekałam, aż wanna się nią wypełni. W tym czasie wyjęłam z komody koszulkę na ramiączka i dresowe szorty, by założyć je po kąpieli. Spojrzałam na suknię wiszącą na szafie i uśmiechnęłam się. Już za kilka godzin będę panią Horan. Mój telefon zawibrował. Podniosłam go z szafki nocnej i popatrzyłam na ekran. Był to sms od Niall’a.

„Do zobaczenia za kilka godzin skarbie. Kocham Cię. N.”

Uśmiechnęłam się do wyświetlacza i odpisałam:

„Ja też Cię kocham mój seksowny Irlandczyku. Buziaki :*”

Wzięłam godzinną kąpiel. Po relaksującym poranku zeszłam na dół do kuchni. Byli w niej bliscy moi oraz Niall’a.

-Dzień dobry – powiedziałam, a wszyscy na mnie spojrzeli i uśmiechnęli się.

Usiadłam przy stole obok mojego taty i złapałam za bułeczkę, którą posmarowałam masłem i dżemem. W moją stronę zaczęły padać pytania dotyczące tego czy się denerwuję i jak się czuję podczas ostatnich chwil bycia panną. Byłam szczęśliwa, że wychodzę za mąż. Moje nastawienie co do ślubu kompletnie się zmieniło, gdy poznałam Niall’a. Przedtem nie byłam zwolenniczką za mąż pójścia.

Zbliżała się godzina dziewiąta.  Zaraz miały pojawić się u mnie Jenny, Gemma oraz Parisa. Razem miałyśmy przygotować się do ślubu. Druhny przybyły punktualnie. Każda z nich niosła swoją sukienkę, a Parisa miała na głowie wałki.

-Wyglądasz jak kosmitka – zaśmiałam się.

-Ludzie na ulicy patrzyli się na mnie jak na kretynkę – powiedziała Parisa.

-Okay – uśmiechnęła się Jenny – Za kwadrans będzie tu fryzjer i kosmetyczka. Będą nas czesali i malowali

-Super – powiedziałam i skoczyłam z radości – Ale będzie fajnie

-Wendy mam jedną złą wiadomość – oznajmiła Jenny – Wczoraj wybuchł pożar w miejscu, gdzie miało odbyć się wasze wesele

Moja mina posmutniała. Bałam się, że moje wesele nie dojdzie do skutku.

-Nic się nie martw. Moja mama już wymyśliła coś innego – powiedziała Jenny.

-Wystraszyłaś mnie – rzuciłam – Mogłaś zacząć od tego, że mamy coś w zamian – głęboko odetchnęłam.

Poczułam naprawdę wielką ulgę. Tymczasem w domu wybuchło jedno wielkie zamieszanie. Wszyscy krzątali się po nim, by przygotować się na uroczystość.

-Louis już pojechał do Harry’ego? – spytała mnie Jenny.

-Nie wiem, nie widziałam go dzisiaj – odpowiedziałam.

-Pójdę to sprawdzić

#Gemma

Poszłam do pokoju mojego chłopaka, by zobaczyć czy już pojechał do Harry’ego. Gdy weszłam do jego sypialni to co zobaczyłam mnie zdruzgotało. Wszyscy się szykowali, a Louis spał w najlepsze. Podeszłam do jego łóżka i zaczęłam ciągnąć go za rękę.

-Co? – spytał Lou zaspanym głosem.

-Wstawaj idioto! – krzyknęłam – Za kilka godzin ślub Wendy i Niall’a. Bierz prysznic i jedź do Harry’ego. Natychmiast!

-Okay, już wstaję – powiedział Lou po czym wstał z łóżka – Kiedy im powiemy? – spytał cmokając mnie w czoło.

-Po ich ślubie – oznajmiłam – Dzisiejszy dzień należy do Wendy i Niall’a.

#Wendy

Fryzjer kończył mnie czesać. Pokręcił mi włosy po czym upiął je w koczka. Na ślubie będę miała koczka ,a na wesele zostaną rozpuszczone. Bardzo spodobał mi się efekt końcowy. Kiedy kosmetyczka zajęła się moim makijażem dziewczyny zaczęły żartować na temat nocy poślubnej. Przez nie zaczęłam się śmiać, co przeszkadzało kosmetyczce w malowaniu mnie. Gdy skończyła i przejrzałam się w lusterku byłam zachwycona. Wyglądałam idealnie. W tym szczególnym dniu postanowiłam darować sobie skromność.

#Niall

Siedziałem w salonie Harry’ego wraz z nim samym oraz Louisem i Luke’m. Poprosiłem brata Wendy, by był moim trzecim drużbą. Graliśmy na playstation. Z każdą godziną denerwowałem się coraz bardziej. Już niedługo moja księżniczka miała zostać moją żoną i na zawsze będziemy razem. W dodatku jest w ciąży i zostaniemy rodzicami co sprawiało, że stałem się najszczęśliwszym facetem na świecie.

-Jesteś pewny, że chcesz się ożenić z Wendy? – zapytał mnie Harry – Masz jeszcze czas, by zrezygnować

-Chcę ją poślubić. Marzę o tym od dawna – oznajmiłem.

-Już nigdy więcej nie pójdziemy na panny – stwierdził Harry.

-Nie byliśmy na nich od dwóch lat – przypomniałem mu.

-Bo pojawiła się Wendy, a ty zaśliniłeś się na jej widok – powiedział Styles.

-To ty chciałeś ją przelecieć jako pierwszy – stwierdziłem.

-Chłopaki zdajecie sobie sprawę z tego, że rozmawiacie o mojej siostrze? – zapytał Luke.

-A no tak – Harry klepnął się w głowę.

-Niall możemy zamienić dwa słowa na osobności? – spytał mnie Luke.

-Jasne – powiedziałem i wyszliśmy z pokoju do kuchni.

Brat mojej księżniczki spojrzał na mnie poważnym wzrokiem.

-Niall bardzo cię lubię i cieszę się, że żenisz się z Wendy, ale jeśli w jakikolwiek sposób ją skrzywdzisz to Cię zabije – powiedział Luke.

-Nie skrzywdzę jej – oznajmiłem – Kocham ją i nigdy przenigdy nie zrobię jej krzywdy

-Mam nadzieję – Luke podał mi rękę, a ja ją uścisnąłem.

Spojrzałem na zegarek na mojej ręce. Przyszedł czas na włożenie garnituru i poślubienie mojej ukochanej.

#Wendy

Jenny pomogła mi włożyć suknię ślubną i upięła we włosy welon.

-Jako twoja najlepsza przyjaciółka i pierwsza druhna zadbałam o to byś miała coś starego, niebieskiego i pożyczonego – oznajmiła Jenny.

Przyjaciółka wyjęła z pudełeczka spinkę do włosów, która była wysadzana cyrkoniami. Miała też dwa niebieskie diamenty. Była naprawdę piękna.

-Spinka jest stara, ma niebieskie elementy i pożyczam Ci ją, więc jesteś kryta – uśmiechnęła się Jenny.

-Dziękuję kochana – powiedziałam i przytuliłam ją.

-Pognieciesz sukienkę – upomniała mnie przyjaciółka.

-Mówi się trudno

Druhny miały już na sobie sukienki w kolorze pudrowego różu. Gemma podała mi bukiet, który zrobiony był z białych lilii. Druhny miały bukiety z róż tego samego koloru co sukienki.

Wszyscy pojechali już w miejsce, gdzie miał odbyć się ślub. Zostałam tylko ja, moje druhny i mój tata, który miał odprowadzić mnie do ołtarza.

-Gotowa, by poślubić miłość swojego życia? – zapytał mnie tata, kiedy wchodził do pokoju.

-Tak – odpowiedziałam z szerokim uśmiechem wymalowanym na mojej twarzy.

-Wyglądasz przepięknie – w oczach taty pojawiły się łzy wzruszenia.

Podszedł do mnie i przytulił.

-Nie płacz tato, bo ja też zacznę – powiedziałam.

-Limuzyna czeka przed domem – oznajmił tata – Nie każmy Niall’owi i gościom dłużej na Ciebie czekać

Powoli zeszliśmy na dół i wyszliśmy z domu. Bałam się, że pobrudzę suknię, więc szłam bardzo ostrożnie. Wpakowanie się do samochodu okazało się nie lada wyzwaniem. Dół sukni był bardzo obszerny co sprawiło mi trochę problemów. Na szczęście przyjaciółki mi pomogły.

Im bliżej celu podróży byliśmy tym bardziej się denerwowałam. Było to jednak coś w rodzaju pozytywnego zdenerwowania. Coś w stylu dreszczyku emocji przed ważnym wydarzeniem, którym na pewno był ślub.

-Czemu się tu zatrzymujemy? – spytałam, kiedy kierowca  zaparkował limuzynę tuż przy parku, w którym kiedyś  wyznaliśmy sobie z Niall’em uczucia, a później mi się w nim oświadczył.

Spojrzałam pytającym wzrokiem na Jenny, która organizowała ślub i wiedziała o wszystkim. Przyjaciółka się uśmiechnęła po czym powiedziała:

-Niall poprosił mnie, by Wasz ślub odbył się właśnie tutaj, bo to wyjątkowe dla Was miejsce. Tak więc zrobiłam to co sobie wymarzył

-Dziękuję Jenny – podziękowałam.

Przyjaciółka włożyła tyle wysiłku w to, byśmy mieli z Niall’em idealny ślub i wesele. Nie wiedziałam jak ja jej się za to wszystko odwdzięczę. Była najlepszą przyjaciółką na całym świecie. Kochałam ją jak siostrę.

Tata wysiadł z limuzyny i pomógł mi z niej wysiąść. Gemma poprawiła mi suknię, a Parisa podała bukiet.

-Najpierw idziemy my, a na końcu ty z tatą – oznajmiła Jenny.

Usłyszałam dochodzącą zza żywopłotu muzykę. Muzycy grali Marsz Mendelsona. Przez moje ciało przeszły ciarki. Już za chwilę wyjdę za mąż i zostanę żoną Niall’a. Druhny po kolei wchodziły na czerwony dywan prowadzący do ołtarza. Gdy przyszła kolej na mnie chwyciłam tatę pod ramię i ruszyliśmy do przodu. Kiedy minęliśmy żywopłot zobaczyłam rzędy białych krzeseł przyozdobione białymi liliami. Było ich mnóstwo i wszystkie zostały pozajmowane przez weselnych gości, którzy odwrócili się w moją stronę. Drzewa zostały przyozdobione białymi lampkami i wstęgami. Rozglądałam się dookoła i uśmiechałam do gości. Gdy dotarłam do połowy ślubnego kobierca utkwiłam wzrok w Niall’u. Stał obok pastora i drużbów. Z daleka widziałam, że się uśmiecha. 

Usłyszałam ciche łkanie, które należało do mojej babci. Też miałam ochotę rozpłakać się ze wzruszenia, ale musiałam się powstrzymać. Kiedy wreszcie znalazłam się przy ołtarzu zobaczyłam, że w oku Niall’a zakręciła się łza.

-Zaopiekuj się nią – powiedział tata do mojego ukochanego.

-Tak zrobię – odpowiedział Niall.

Tata usiadła na krześle obok mamy, a pastor zaczął prowadzić ceremonię zaślubin.

-Witam rodzinę i przyjaciół w ten magiczny dzień na ślubie Wendy Caroline Carter i Niall’a James’a Horan’a. Niech dzisiejsze szczęście towarzyszy im już zawsze. Wendy i Niall przygotowali własne przysięgi.

Odwróciłam się na chwilę, by podać bukiet Jenny. Złapałam Niall’a za dłonie. Oboje się uśmiechnęliśmy. Przełknęłam ślinę i zaczęłam mówić:

-Miłość jest jak wiatr. Nie można go zobaczyć, ale można go poczuć. Ja poczułam ją całą sobą. Pokochałam Cię bezgranicznie. Nasza miłość jest szczera, piękna i niepowtarzalna. Dałeś mi ogromne szczęście i co najważniejsze oddałeś mi siebie. Przed nami wspólna przyszłość i chcę tylko byśmy przeżyli ją wspólnie. Nie ważne jakie przeszkody napotkamy na swojej drodze, wiem że damy radę, bo się kochamy. Nie wyobrażam sobie swojego życia bez Ciebie Niall. Kocham Cię mój książę

Po moim policzku spłynęła łza wzruszenia. Niall odchrząknął po czym zaczął przemawiać:

-Kiedy po raz pierwszy powiedziałaś mi, że mnie kochasz zrozumiałem, że to przy tobie chcę się budzić do końca swojego życia. Stałaś się dla mnie najważniejszą osobą na świecie. Pokazałaś mi, że szczęście może zagościć w moim życiu. Chcę spędzić z tobą każdą chwilę. Chcę być z tobą na dobre i na złe. Pragnę wychować z tobą nasze dzieci i patrzeć jak dorastają. Chcę się z tobą zestarzeć. Jesteś moim przeznaczeniem, moim słońcem i szczęściem. Widzę Cię za każdym razem, gdy zamykam oczy, a także we śnie. Twoja miłość mnie pochłania i wypełnia. Jestem cały twój księżniczko. Kocham Cię całym swoim sercem Wendy

Słowa ukochanego mnie wzruszyły. Miałam ochotę rzucić się w jego ramiona, ale musiałam jeszcze chwilkę zaczekać.

-Niall czy bierzesz sobie Wendy za żonę? – zapytał pastor.

-Tak – uśmiechnął się Niall i wsunął mi na palec obrączkę.

-A czy ty Wendy bierzesz sobie Niall’a za męża?

-Tak – oznajmiłam i złożyłam obrączkę na palec Niall’a.

-O tak – usłyszałam krzyk Harry’ego.

-Możesz pocałować pannę młodą – powiedział pastor do Niall’a.

Niall pocałował mnie czule na oczach wszystkich gości. Był to nasz pierwszy małżeński pocałunek. Rodzina i przyjaciele wstali z krzeseł i zaczęli bić nam brawa. Byłam w tej chwili najszczęśliwszą kobietą na Ziemi. Przytuliłam swojego świeżo poślubionego męża.

-Kocham Cię – wyszeptałam Niall’owi do ucha.

-Ja Ciebie też – odpowiedział ukochany.

Jenny oddała mi bukiet. Chwyciłam Niall’a pod ramię. Ruszyłam z ukochanym po czerwonym dywanie. Goście obsypali nas ryżem. Zdziwiło mnie kiedy nad nami pojawiło się białe konfetti. Zobaczyłam też unoszące się w powietrzu bańki mydlane. Jenny naprawdę postarała się, byśmy mieli magiczny ślub. Stanęliśmy z Niall’em na końcu ślubnego kobierca przy pięknie ozdobionym drzewie. Obok mnie stanęły druhny, a obok Niall’a drużbowie.

-Gdzie mamy wesele? – spytałam przyjaciółkę, bo nie powiedziała mi tego, a w naszej poprzedniej sali weselnej było to niemożliwe.

-Tuż obok – oznajmiła Jenny – To niespodzianka

Goście zaczęli podchodzić do mnie i do Niall’a, by złożyć nam życzenia. Zamieniliśmy z nimi po dwa zdania i całowaliśmy w oba policzki po czym pojawiali się następni z kolejki. Na ślubie oprócz rodziny mojej i Niall’a pojawiło się sporo osób z naszego szpitala m.in. doktor Parker. Zobaczyłam, że mama Jenny prowadzi gości (tych którzy złożyli nam już życzenia) poza park. Widocznie tam miało odbyć się przyjęcie weselne. Na samym końcu podeszli do nas rodzice. Mamy i babcia miały zapłakane twarze.

-Przepiękny ślub – powiedziała moja mama.

-Oboje wyglądacie ślicznie – oznajmiła mama Niall’a.

Rodzice wręczyli nam prezenty i tak jak wszyscy złożyli życzenia.

Kiedy zostałam tylko z Niall’em i przyjaciółmi Harry głośno westchnął.

-Chodźmy się czegoś napić – powiedział Harry.

-Czas na wesele – uśmiechnęła się Gemma.

Niall chwycił mnie pod ramię. Pocałowałam go po czym poszliśmy za naszymi świadkami w miejsce, gdzie miało odbyć się wesele. Gdy wyszliśmy za wysoki  żywopłot i drzewa zobaczyłam, że polanie rozstawiony jest wielki biały namiot. Zatkało mnie. Zawsze podobały mi się wesela w namiotach ślubnych. Czułam, że nasze wesele będzie bardzo udane.

To be continued…

---------------------------------------------------------

Przepraszam za błędy.

Podzieliłam rozdział na dwie części, bo inaczej byłby za długi.

Jak myślicie, co takiego Gemma i Lou mają powiedzieć reszcie?

Chciałabym Wam polecić niesamowite opowiadanie z Niall’em „Glyder  Street” https://www.wattpad.com/story/39080293-glyder-street-n-h , którego autorką jest @kyliebadwi  Na pewno nie pożałujecie, że je przeczytaliście. Dreszczyku emocji w nim nie zabraknie

Bardzo proszę Was o komentarze aniołki, bo są one dla mnie bardzo ważne #OneLoveNiallFF

Buziaki :* @Mrs_Hazza94